By Averel (χωρίς την θέλησή του)

Χμμμ... Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται. Μου έκλεψες νοητικά την ιδέα και την φωτό. Ας είναι. Θα κάνω copy τα δικά σου... Ετσι κι αλλιώς τα ίδια θα έλεγα...Πάντοτε συνεννοούμασταν εμείς...

"Ξόδεψα τα περισσότερα λεφτά μου στα ποτά, στις γκόμενες και στα γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα"Σκέφτομαι τον George στο νοσοκομείο του Λονδίνου. Πάντα θεωρούσε πως είναι Best of all και όσοι τον πρόλαβαν λένε πως είναι. Τώρα, στα 59 άκουει ξενέρωτους γιατρούς να του λένε πως «δεν υπάρχει ελπίδα». Μια ζωή χωρίς όρια, με τη μεγαλύτερη συλλογή από ξανθιές Miss Universe από οποιονδήποτε άλλο, από πλούτη αμύθητα που προσπέρασε αδιάφορα, από τιποτένια χλιδή, από φίλους και «φίλους».Και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ. Την ώρα που το συκώτι του σαπίζει από την υπερκατανάλωση αλκοολ, ζηλεύει τον οποιονδήποτε John από το Μπέλφαστ, τον Γιώργο από το Παγκράτι, τον Ali από οπουδήποτε αλλού που στα 59 τους γυρίζουν σπίτι στη γυναίκα τους και μιλάνε για τα προβλήματα τους; Ζηλεύει τις ζωές που κάποτε σνόμπαρε, καθωσπρέπει, προσεγμένες, αποστειρωμένες; Χωρίς κραιπάλες, χωρίς υπερκατανάλωση, χωρίς φήμη. Απλές ζωές στις οποίες δεν θα είχε ούτε τη δυνατότητα να «πηδήξει όπως ο Μικ Τζάγκερ», ούτε «να πει όπως ψάρι», ούτε να χαρακτηριστεί «ο 5ος Beatle». Ζηλεύει την υγεία του John, του Γιώργου και του Ali που έχουν μπροστά τους – φυσιολογικά – και άλλα χρόνια; Αδιάφορα χρόνια θα τα έλεγε παλιότερα, αλλά τώρα που η κλεψύδρα αδειάζει τι να σκέφτεται; Πεθαίνει σίγουρα. Αλλά και σίγουρα έζησε"

By Averel (χωρίς την θέλησή του)