Είμαι γκρινιάρα λέει γιατί τα βλέπω όλα μαύρα... Ότι σκέφτομαι το χειρότερο (η αλήθεια είναι πως πέρασε από αυτή τη φάση αλλά κράτησε μόνο μια εβδομάδα), ότι ανησυχώ αδίκως, ότι δεν σκέφτομαι θετικά, ότι έχω μόνο κακά νέα να φέρω (σαν άλλος Γαρύφαλος) και άλλα τέτοια ωραία...
Καταρχήν, εσύ είσαι ο τελευταίος που έχει δικαίωμα να μιλάει... Πιο μίζερος άνθρωπος δεν υπάρχει... Φεύγεις για διακοπές και κλαίγεσαι «ω που πάω τώρα» και τέτοια, λες και πας φαντάρος...
Έπειτα, εδώ και αρκετό καιρό, μαθαίνω μόνο άσχημα νέα και έχει μαυρίσει η ψυχή μου... Έτσι, έχω κάθε λόγο να ανησυχώ για τα φιλαράκια μου και τα μηχανάκια τους. Και δεν είναι ανάγκη να κάνω μόνο αυτή την σκέψη για να αγχωθώ...
Έχω κι άλλα άγχη... Θα πάω τον σκύλο μου σε πανσιόν για πρώτη φορά από την στιγμή που γεννήθηκε, δηλαδή σε επτά χρόνια.
Κι έπειτα, με τα κωλοκαράβια έχω άγχος με το εάν θα φύγω στην ώρα μου και την μέρα μου, αυτή που έχω κανονίσει εδώ κι ένα μήνα.
Έχω άγχος εάν αυτή τη φορά θα πετύχει η ομοιοπαθητική και εάν η καλή η θαλασσίτσα θα με ισιώσει λίγο γιατί με βλέπω με μπαστουνάκι...
Ωραία, αυτά, δεν έχω άλλα άγχη... Αντε και λίγο με τα λεφτά αλλά έχω περάσει και με λιγότερα έως καθόλου.
Είμαι νευρωτική, δεν λέω πως έχεις άδικο αλλά μη μου το χτυπάς σε παρακαλώ...
ΥΓ. Εαν δείτε καμιά τρελή ξανθιά να πιάνεται στα χέρια με τίποτα ναυτεργάτες στον Πειραιά, στα μεσημεριανά δελτία της Πέμπτης, θα καταλάβετε ότι το Highspeed 1 έχει πρόβλημα και το ένα άγχος μου επιβεβαιώθηκε.
Καταρχήν, εσύ είσαι ο τελευταίος που έχει δικαίωμα να μιλάει... Πιο μίζερος άνθρωπος δεν υπάρχει... Φεύγεις για διακοπές και κλαίγεσαι «ω που πάω τώρα» και τέτοια, λες και πας φαντάρος...
Έπειτα, εδώ και αρκετό καιρό, μαθαίνω μόνο άσχημα νέα και έχει μαυρίσει η ψυχή μου... Έτσι, έχω κάθε λόγο να ανησυχώ για τα φιλαράκια μου και τα μηχανάκια τους. Και δεν είναι ανάγκη να κάνω μόνο αυτή την σκέψη για να αγχωθώ...
Έχω κι άλλα άγχη... Θα πάω τον σκύλο μου σε πανσιόν για πρώτη φορά από την στιγμή που γεννήθηκε, δηλαδή σε επτά χρόνια.
Κι έπειτα, με τα κωλοκαράβια έχω άγχος με το εάν θα φύγω στην ώρα μου και την μέρα μου, αυτή που έχω κανονίσει εδώ κι ένα μήνα.
Έχω άγχος εάν αυτή τη φορά θα πετύχει η ομοιοπαθητική και εάν η καλή η θαλασσίτσα θα με ισιώσει λίγο γιατί με βλέπω με μπαστουνάκι...
Ωραία, αυτά, δεν έχω άλλα άγχη... Αντε και λίγο με τα λεφτά αλλά έχω περάσει και με λιγότερα έως καθόλου.
Είμαι νευρωτική, δεν λέω πως έχεις άδικο αλλά μη μου το χτυπάς σε παρακαλώ...
ΥΓ. Εαν δείτε καμιά τρελή ξανθιά να πιάνεται στα χέρια με τίποτα ναυτεργάτες στον Πειραιά, στα μεσημεριανά δελτία της Πέμπτης, θα καταλάβετε ότι το Highspeed 1 έχει πρόβλημα και το ένα άγχος μου επιβεβαιώθηκε.
1 σχόλιο:
Για να δουμε, για να δουμε
Δημοσίευση σχολίου