Black magic soul

Είναι μια από κείνες τις μέρες που δεν θες να βγεις απ το σπίτι... Οχι απλά απ το σπίτι... Ούτε απ το δωμάτιο... Να μην σηκωθείς απ το κρεβάτι... Να μείνεις εκεί, να λιώσεις και να νιώσεις πιο μίζερη από ποτέ. Περίεργο τρένο ο άνθρωπος...

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πιο δύσκολη εποχή της ζωής μου... Από την απόλυτη καθήλωση λόγω αρρώστιας. Φοβάμαι πολύ αυτή την επέτειο... Και ψάχνω τρόπους εναλλακτικής ψυχανάλυσης για να το ξεπεράσω.

Όμως, δεν κράτησα την υπόσχεσή μου. Αυτή που είχα δώσει ότι δεν θα ξαναμιζεριάσω για μαλακίες, υπάρχουν πολλά σοβαρότερα πράγματα στη ζωή, αυτή είναι μία η άτιμη και δεν αξίζει να την γεμίζω με μιζέρια... Δεν κράτησα το λόγο μου... Ξανά μιζέρια... Τώρα περισσότερο από ποτέ...

Ισως όταν περάσει και πάει στα τσακίδια αυτή η καταραμένη επέτειος να εξαφανιστούν δια μαγείας και οι πόνοι. Εσωτερικοί και εξωτερικοί...

ΥΓ. «Τόση αγάπη δεν τελειώνει μ ένα αντίο»! Τι μαλακίες λένε αυτά τα τραγούδια μερικές φορές...