Heroes

Κυριακή βράδυ, ή μάλλον ακόμη μια Κυριακή βράδυ… Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν ήταν απλά μια… Κυριακή βράδυ αλλά κάτι καλύτερο…
Υπό τους ήχους bowie και heroes σκέφτομαι ότι για κανέναν δεν είναι δύσκολο να γίνει ήρωας για μια μέρα... Για όλους εύκολο είναι... Ηρωας, όχι σαν αυτούς στα παραμύθια, ήρωας όπως λέμε ικανός, ευαίσθητος, φίλος, σύντροφος και εν τέλει, αποτελεσματικός...
Κάπως έτσι ένιωσα χθες το πρωί... Ενα τηλεφώνημα για να μάθω ότι μια συμβουλή, μια παρακίνηση έπιασε τόπο... Ακουγα μια σχεδόν σπασμένη από συγκίνηση φωνή να μου λέει «να σαι καλά» (σ.σ η καλύτερη ευχή για όσους... ξέρουν), «να σαι καλα, περπατάω». Ηρωϊδα; Οχι... Αποτελεσματική όμως ναι... Και ευτυχισμένη γι αυτό....

Περνώντας σε Pavarotti και Caruso σκέφτομαι πόσα πολύτιμα πράγματα έχω πετάξει όλα αυτά τα χρόνια για να κρατήσω τα άχρηστα!!!
Mε U2 και All I want is you επιστρέφω εκεί... Εκεί που ήταν καλά... Καλημέρα