"Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους" έγραφε ο Μανώλης Αναγνωστάκης.Και για πρώτη φορά, βρίσκω λογική σε μια προσπάθεια ανάγνωσής της. Το απέραντο κενό ήρθε και φώλιασε "εδώ μέσα", έτσι με βρήκε να αλλάζω τον χρόνο... Για ακόμη μια φορά... Είναι μία απ αυτές τις -πολλές- μέρες που βαριέσαι να πας απ το ένα δωμάτιο στο άλλο... Να ντυθείς, να βγεις, να δεις, να πιεις, να μιλήσεις, να δεις...
Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους...
Ο αρνητισμός στο αποκορύφωμα... Τίποτα δεν μοιάζει ικανό να με βγάλει απ τα σκεπάσματα... Κανένα -ίσως μόνο ένας- δεν μοιάζει ικανός να φέρει χαμόγελα αυτές τις μέρες...
Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους...
Για ποιους έχει αξία η ευχή; "Καλή χρονιά"... Χμμμ... Είναι περίπλοκα τα πράγματα εκεί έξω...
Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους...
Ας φέρει το 2009 λίγη αρμονία... Λίγη όμως...
5 σχόλια:
αλέξάνδρα μόνο ένα τραγούδι μου έρχεται στο νού σε τέτοιες δύσκολες εποχές
να μ αγαπάς όσο μπορείς να μ αγαπάς παύλος Σιδηρόπουλος να σε πάντα καλά χρόνια πολλά
Δυνατό παντοτε...
Καλή χρονιά...
Οτι ποθεις...
χρόνια πολλά Αλεκάκι! Θα έλεγα οτι αγάπη είναι το ξεπέρασμα του φόβου αλλά θα έμπαινα σε φιλολογικές συζητήσεις. Αγάπη είναι να νοιώθεις και να μοιράζεσαι. Κι εσύ το κάνεις πολύ καλά αυτό.
@archive: thnks
@vkp: Είναι περίπλοκα τα πράγματα εκεί έξω...
Δημοσίευση σχολίου