Καλό ταξίδι

Η πρώτη εντύπωση ήταν χαλαρή... Δεν ήξερες, δεν ρώταγες, ήσουν και μικρή σε ηλικία, είχες τα τρεχάματά σου... Συμπαθητική εικόνα πάντως. Αυτό που λέμε «θετική αύρα». Κάπως έτσι ήρθε ο Β.Γ. στην ζωή μου, ψιλοαδιάφορα αρχικά, με περισσότερο ενδιαφέρον όταν έμαθα το αντικείμενο της εκπομπής του... Για μένα, τότε, θεωρούνταν ένας ρηξικέλευθος άνθρωπος που δεν μάσαγε να λέει αυτά που πιστεύει στο ραδιόφωνο... Απο’κει, από αυτή την εκπομπή έμαθα και γεγονότα για βία και κακομεταχείριση προς τους γκέι που με σόκαραν (τότε ήμουν και μικρή).
Πέρασαν χρόνια μέχρι που τον συνάντησα και πάλι σε έναν νέο εργασιακό χώρο... Κλασική φυγούρα... Με το πουκαμισάκι του, την τσαντούλα του και ένα απίστευτο χαμόγελο που κάλυπτε ολόκληρο το πρόσωπό του... Κι εκεί, ήρθα αντιμέτωπη με τα πρώτα αρνητικά σχόλια στα οποία αντέδρασα αλλά τελικά δεν χρειάστηκε. Ο Β. από μόνος του έκανε ακόμη και τους φανατικούς «εχθρούς» του, όχι μόνο να τον συμπαθήσουν, αλλά και να αλλάξουν κάθετα γνώμη για τους γκέι.
Σε κάθε πρόβλημα έδινε λύση, σε κάθε κρίση πανικού που με έπιανε (και η αλήθεια είναι ότι με έπιαναν συχνά εκείνο τον καιρό) ερχόμουν αντιμέτωπη με μια τρελή ψυχραιμία και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά... «Τι κάνουν τα κορίτσια;» ήταν η «καλημέρα» του «φιλιά παιδάκια» η «καληνύχτα» του και στο μεταξύ «έλα μωρέ πως κάνεις έτσι, κοίτα, η ζωή είναι μικρή, μην τη γαμάς για την δουλειά».

Το βράδυ της 21ης Μαϊου πήρα για «χρόνια πολλά» έναν φίλο μου, φίλο του... «Κάποιον χάσαμε σήμερα» μου είπε «ο Β.».......... «Μα πως;» «Είχε καρκίνο αλλά δεν το χε πει σε κανέναν, αξιοπρεπής μέχρι την τελευταία στιγμή..................»Αυτό ήταν ο Β.Γ., αξιοπρεπής μέχρι την τελευταία στιγμή... Αυτή που κράτησε για τους δικούς του κι όχι για όσους απλά πέρασαν από τη ζωή του.
Ακόμη κι αυτούς πάντως τους σημάδεψε η δική του αξιοπρέπεια... Παλιότερα συνήθιζα να λέω «έχω έναν γνωστό γκέι που είναι ο πιο αξιοπρεπής άνθρωπος που έχω γνωρίσει, ο πιο κύριος».
Πλέον, θα λέω ότι «είχα έναν γνωστό...». Για μένα, για τον Τς, για την Αρ. Για τον Ηλ. ήταν γνωστός... Από τους δικούς του όμως θα λείψει ένας πραγματικά σημαντικός άνθρωπος. Μακάρι εκεί που πάει, να μην βρει την εχθρικότητα που είδε εδώ και, επιτέλους, να ζήσει την δικαιοσύνη για την οποία τόσο πολύ πάλεψε...