Τράβα σκανδάλη!!!!!!!!

Σε λίγους μήνες, δύο συγκεκριμένα, αυτό το blog κλείνει χρόνο... Και καθώς είναι γνωστό το ποοοοοσο που αρέσουν τα flashback στη ζωή, επανέρχομαι... Ιούλιος του 2005! Μεταξύ αναπολήσεων για το προηγούμενο ΩΡΑΙΟ καλοκαίρι, μάνατζερ, συνεχιζόμενων μαλακιών στη δουλειά, βαρεμάρας και... βαρεμάρας (σ.σ η αγάπη μου για την πασιέντσα κράτησε μόνο λίγες μέρες) ανακάλυψα τον... μαγικό κόσμο των blogs.

Για την ακρίβεια, δεν τον ανακάλυψα μόνη μου, αφορμή ήταν, όπως έχω πει πολλές φορές (έτσι για να μην λες) ο Averel και το δικό του. Κατόπιν έμαθα και την ΑΣΥΔΟΣΙΑ (έτσι, για να μην λες κι εσύ). Ετσι, μπήκαμε (με Αδ. Και Ντ.) στο τρυπάκι να φτιάξουμε και εμείς... Δεν ήταν δύσκολο, άλλωστε την τεχνολογία την ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ! Βέβαια, η ενασχόλησή μας με τα blog ίσως μας χάλασε την καριέρα (των δύο σαν συγγραφέων, εμένα σαν μάνατζερ) αλλά δεν γαμιέται...

Κόλλησα λοιπόν για κάνα τρίμηνο κι έπειτα χαλάρωσα... Πλέον βάζω ποστ μόνο όταν θέλω (όχι όταν πρέπει για να ανανεώσω), μόνο όταν θέλω να πω κάτι και πλέον απολαμβάνω την μανία των άλλων. Κάποιων νέων που έχουν βρει το νόημα της ζωής μέσω blogaρίσματος.

Και καλά να λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα... Και καλά να πουλάμε κουλτούρα μόνο και μόνο για να το παίξουμε γνώστες όλων των θεμάτων... Και καλά να χρησιμοποιούμε αυτήν εδώ την σελιδίτσα σαν αυτοπροβολή... Και καλά να κρύβουμε τις μαλακίες του χαρακτήρα μας πίσω από ένα πληκτρολόγιο... Αλλά να ψάχνουμε και φίλους ή ξέρω γω τι άλλο; Έλεος ρε παιδιά... Τόση μοναξιά πια;;;

Υ.Γ. Τον αριθμό των comments σταμάτησα να τον προσέχω εδώ και καιρό... Με ενδιαφέρουν σαν απόψεις, όχι σαν νούμερο... (δεν είναι αγένεια, απλά ειλικρίνεια)