Ένα μήνυμα... Οκτώ, δέκα χρόνια μετά... Εκεί ψηλά, απ΄ τα βουνά... Οσο πιο κοντά στον ουρανό και τον κίνδυνο... Στο φυσικό σου περιβάλλον... Έκανες το γύρο σου και επέστρεψες... Στο φυσικό σου περιβάλλον, με το φυσικό σου γέλιο... Κάποιοι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Μόνο διαλείμματα κάνουν και επανέρχονται...
Ούτε κάποια συναισθήματα γίνεται να πάψουν να υπάρχουν... Απλά, ευτυχώς, είναι καλά κρυμμένα...
«.... να τα πούμε μωρέ», «ναι, θα τα πούμε»....
Πόσα πολλά αλήθεια, σε πόσους καφέδες και ποτά... σε πιο παράμερο καφενεδάκι;
Μπορεί, ποτέ
Well come back, imissu
«Ήταν Νοέμβρης, ήταν περίεργες μέρες αυτές, ο ουρανός το βράδυ ήταν ζεστός κι όλοι γυρίζαμε να δούμε τα χελιδόνια, τα δέντρα μπουμπούκιαζαν κι όλοι γελούσαν με το φθινόπωρο που φαντάστηκε ότι ήταν άνοιξη»......
Ούτε κάποια συναισθήματα γίνεται να πάψουν να υπάρχουν... Απλά, ευτυχώς, είναι καλά κρυμμένα...
«.... να τα πούμε μωρέ», «ναι, θα τα πούμε»....
Πόσα πολλά αλήθεια, σε πόσους καφέδες και ποτά... σε πιο παράμερο καφενεδάκι;
Μπορεί, ποτέ
Well come back, imissu
«Ήταν Νοέμβρης, ήταν περίεργες μέρες αυτές, ο ουρανός το βράδυ ήταν ζεστός κι όλοι γυρίζαμε να δούμε τα χελιδόνια, τα δέντρα μπουμπούκιαζαν κι όλοι γελούσαν με το φθινόπωρο που φαντάστηκε ότι ήταν άνοιξη»......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου