Αντίο

Εχεις σκεφτεί πόσο συχνά λέμε «αντίο»; Μην βιαστείς να απαντήσεις, όχι τόσο συχνά όσο φαίνεται... «Τα λέμε»... Εχει μια δόση ελπίδας, το «αντίο» όχι... Κάποιες φορές δεν... τα ξαναλές. Ποτέ.

Αντίο λοιπόν...

---χαλίκια στη Σπύρου Λούη, αρκετό ήταν... Ιούλιος 2004 ή 3;
----- Σπίτι στο Φάληρο, με μπαλκόνι και κήπο. Στο κλάμα
------Θάλασσα, καλοκαίρια, στο μπαλκόνι με τη μουσική από μακριά (stop that train)
------χελώνες στον Να
----- κι εκεί στον κυρ Αντρέα, στις Καμάρες, πάντα κάτι μένει πίσω

«Αντίο» με «you better stop before» και τρενάκια και συγκρουόμενα
με φιλιά στην παραλία, ίδια κι απαράλλαχτη, με κρασί και ΤΑ ρεμπέτικα
εκείνα τα γενέθλια, 1992, με κάθε τιμή...
Αντίο και χαιρετίσματα στην Κάρπαθο... Με Πυξ Λαξ και Σιδηρόπουλο

Αντίο με μπουνιές και κλωτσιές στο Πασαλιμάνι

----κι εκεί, στο θερινό του Αλσος, «τρελές σφαίρες» ήταν; Και στην ταράτσα με μπύρες και doors